vana ve bana dair..depremzadelerle buluşma..

               vandan deprem yüzünden yaza kadar göç eden bir grup çok samimi arkadaşımın Ankara dan ev tuttuğunu öğrendim..hemen alelacele toparlanıp onlara gittim..gümüşköy taraflarında rahmetli Turgu Özalın bulgar göçmenleri için yaptırdığı şirin bir siteden bir kaç daire tutmuşlar...
                 o siteye ayak atar atmaz ruhen bir sarsılma yaşadım...omuzlarım düştü..zaten sulugözün teki olan ben..hemen gözlerim buğulandı..geri dönmeye,herşeye yeniden başlamaya ait düşüncelerimin hepsi..uzun süre  gözyaşlarımla ıslanmış eski fotoğraflardı..bir anda kaldırıldığı kilitli dolaplardan çıkarak her yanımı sardı sanki.....evlerine çıktım..uzun bir sarılma..gözlerdeki ışık,hasretle birleşmiş..yazarken bile şimdi tekrar fena  hissettiriyor..çok çok güzeldi herşey..oturduk,güldük,yedik,içtik ve tabi tutabildiğim o en son noktadan sonra bol bol ağladık..tıpkı eski günlerdeki gibi..
            bu kadar duygudan sıkılanlar için gelelim hayatın gerçeklerine..:) adı bende saklı derler ya..duygular bende saklı olsun gerisi için..
           tuttukları evin kirası 300 lira,elektriği,suyu ve bilimum giderler onlara ait..ve fakat şikayetçi değiller,umutlular,mutlular herşeyden önce..
                  evin tüm eşyaları deniz feneri nden gönderilmiş...aynı gün getirdiler diyor arkadaş..ev havasında hissedebilmeleri için canlı çiçekler ve vitrin süsleri bile var..çok duygulandım..bir kez daha bir iki insanın hatasiının bir kuruma asla mal edilemeyeceği gerçeği geldi aklıma..bundan sonra her ay azda olsa bir yardım yapıcam diyor arkadaşım..dar günümde valiliğin veya belediyelerin yapmaktan imtina ettikleri herşeyi yaptılar diyor..nevresimler,yorganlar,yataklar hepsinin paketini ben açtım diyor,hiç kullanılmamış..birkaç fotoğraf çektim evden hatıra kalsın diye aşağıda..
               dedim ya mutlular hatta arkadaşım eşyalar gönderilip bu evi tutunca,hemen secdeye kapandım..şükür namazı bile kıldım diyor...ki bu konuk olduğum arkadaşımın durumu çok çok iyiydi..şimdi bu eşyalarla bile mutlu oluyor.."az eşyanın temizliği daha kolay" diyor..:)
    söylediği birşey çok hoşuma gitti.
    ."bu kadar imkan olunca kendimi depremZEDE değil.depremZADE hissediyorum çok şükür" dedi...deprem zade..ne güzel bir yaklaşım..
           birşey daha " düşünüyorum dedi daha önce bir insan bir tabağımı kırsa belki sinirlenir,üzülürdüm...o kadar özendiğim mutfak eşylarım,mobilyalarım herşeyim gitti..ama Allahtan olunca insan üzülmüyor" dedi...mükemmel..
              tüm arkadaşların eşleri vanda..yani hepsi ayrı..çocuklarını burda okula yazdırmışlar..içlerinden biri "vanda deprem olursa hepimiz dul kalacağız " dedi..sustuk..
okulda herkes vanlı çocukların ne kadar efendi,terbiyeli ve çalışkan olduklarından bahsediyorlarmış " dedi bir diğeri ..sevindik..
birde " buradaki komşular bir yerlerden duymuşlar hep şunu soruyorlar : vanlı kadınlar lükse.rahata çok düşkünmüş diyorlar,doğrumu? öyleydik demiş Allah affetsin " dedi ..çok güldük
birde bir vanlının vanlı bayanlar için yazdığı esprili şiiri dinlettiler,çok güldüm..birde insan orda yaşamış o kültürü tatmış olunca şairin dediklerini daha bir anlıyor,yaşıyor..:)) dinlemek isteyenler için şiir burda..
..en kısa zamanda yatıya gidicem inşallah..o zaman daha çok fotoğraf paylaşırım..şimdilik depremZADElerden bu kadar haber yeter..

pratik çözümler..:)

kokoş arkadaşım çantasını poşetlik yapmış:):):)

şimdiye kadar fotoğraflarda görülen eşyaları deniz feneri derneği getirmiş...bu süsü bile..:))