Erken gel, beni evde bulamayabilirsin!
1975
Yaşam..Garip..Garip olduğu kadar,gizemli,sırlı..Hem öyle bir sır;yer yer aşikar,yer yer karanlık,en az bir otobüs yolculuğu kadar çok bilinmeyenli..Tüm alenilerin gölgesinde kalan bir sır..Tüm gizlerin peçelediği birde hakikat…İşte yaşam bu…
Kimi zaman düşünebilmenin bir hediyesi olarak ortaya çıkan arka plan görüntüleri,kimi zaman da düşünmekle dahi asla elde edilemeyecek olanlar..
Kaç kişi sorgular,gece yastığında taşırken harika kutusunu..Kaç kişi hisseder ,vicdan mahkemesinde firari bir hakim olduğunu…Kaç kişi fark eder,eni sonu her şeyin,boşluk doldurmalı bir yazılıdan farksız olduğunu..Ve her işin bir usulu ve ne olursa olsun her yazının üç kısımdan oluştuğunu…
Başlangıç dedikleri şey,yeni uyanmakken hayata;öğrenmektir belki,öğrenmesi gerektiğini öğrenmek.. Gelişme denen evre ise adı üstünde ,terakki ile beslenir,bilgi ile yaşama geçer. Ve artık bu noktada öğrenilmiştir, var olmak demek önce bilmek sonra yapmaktır aslında.. Çünkü insan artık bildiği kadar hükmedecek hayata,kanatlanmak için önce sahip olduklarını bilecek..
Bu yine aynı zamanda yerinden alınanları,yerine koymaktır bir bakıma,istenileni yapmak,isteyenin şanından utanarak ,istediğini hayat bilmek,yaşam bilmek,su bilmek…
Ve bitiş.. işte herkesin ve her şeyin nihai noktası. Ve işte tüm lezzetlerin iade-i itibar noktası.. Ruhunu azad etmişler için bir başlangıç noktası belki,ama ruhunu satanların bitişi,yokoluşu…Yazılı ve sözlü tüm sınavların cevap anahtarlarının gösterime girdiği en görkemli galası..Doğrunun ve yanlışın ,asla en ufak bir haksızlığa uğratılmadan konuk edilecekleri zaman..
İşte tüm ruhların kaderinin ince çizgilerle çizildiği zaman derler bitişin evveline..
O evvelde yaşananlar tekrar şöyle tanımlanır ince beyinlerde;evet hayat bir sınavdır belki,cevap kağıtları arzuyla iştiyak edilen….
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder