26 Ekim 2011 Çarşamba

o an..:(

Share



Rahmetli Vehbi Koç ile yapılan bir televizyon röportajıydı.
Yıllar önce...

"Param var, malım var, şanım var, mevkim var; ama gel gör ki, iki kaşık bulgur, bulgur pilavı yiyemiyorum" demişti üzüntüyle. Domatesli bulgur pilavının yanında turşu ve soğan çok uzun zaman önce yasak edilmişti ünlü işadamına. "Çok şükür bugünleri de gördüm ama..." diye konuşmasını sürdüren ünlü sanayici "dünyanın en ...kudretli adamı da olsan fark etmiyor..." diye eklemişti. Bir soğan, bir bulgur bazen nelere bedel oluyor...

Emel Sayın’ın hayatının anlatıldığı bir programdı. Çok genç yaşta başlayan yolculuğunda gücü, başarısı ve ışıltısından sonra bugün geldiği nokta konuşuluyordu. Pek çok kadının yerinde olmak istediği güzel, başarılı ve ünlü sanatçı "Bir tek şeye sızlıyor içim... Keşke bir çocuğum olsaydı" derken gözleri dolu doluydu. "Bana hep daha çok gençsin, önce işin, önce sanatın, daha şöhretin başındasın dediler. Ama keşke kimseyi dinlemeseydim. Keşke kimseyi dinlemeseydim..."

Gani Müjde ile söyleşi yaptığım bir programdaydık. "Çok küçüktüm ve babam kendi koşulları içinde beni şımartmaya uğraşıyordu" diye başladı anlatmaya:

"Bir bayram arifesiydi. Galiba kendi takım elbisesini verip bana bir elbise yaptırmış. Çok mutluydu o bayram; bana bir şey giydirebildiği için. Ama ben elbiseden hiç hoşlanmamıştım. Ağlamaya başladım, ben bu çirkin şeyi giymem diye. Babamın bana bakışını hiç unutamam. Galiba en fazla altı yedi yaşındaydım. Birden hiç beklemediğim bir şey oldu ve babam bana hayatımdaki ilk ve son kez çok şiddetli tokadını attı. Çok gücenmişti bana. Aradan yıllar geçti. Şimdi İstanbul’un güzel manzaralı evlerinden birinde oturabiliyor ve istediğimi alabiliyorum. Babam öldükten sonra bir gün, babamın o bakışı geldi aklıma. Keşke geri dönüp o sayfayı silebilsem, öyle isterdim ki... Babamı mutlu edebilseydim."

Hayat bu kadar basit bir şeydi işte. Yaptıklarımız, yapmak istediklerimiz, özlediklerimiz, pişman olduklarımız, onardıklarımız, onaramadıklarımız... Hepsi basit, minicik şeylerdi ama ulaşamadıkça, çözemedikçe, yenemedikçe bize kocaman geliyordu.

Kitlelerin sevgisi, para, ün, güç... Hiçbiri, hiçbiri bedel olamıyordu, özlemini çektiğimiz o şey her ne idiyse... Bir çocuk, Sevildiğini bilmek, Bir vicdan rahatlığı, Bir tabak pilav, Bir sağlıklı nefes...


alıntıdır..

3 yorum:

essu dedi ki...

çok güzel duygulu bi yazı olmuş , fark etmeliyiz aslında minicik şeylerin ne kadar değerli olduğu nu gec olunca zaman geri alınmıyor malesef simdi keske dediklerim benimde cok ama önüme bakmam lazım keske dememek için dikkat etmek farkında olmak lazım :( bazen göremiyorum önümüzdekini :( istediğimiz hersey olduğunda mutlu olacağız diye bi kural yok olmadığında da olmamasının değerini bilmek lazım ve bu böyle uzar gider :) çok beğendim♥

Unknown dedi ki...

hem çocuklarım hem yediğim bulgur pilavı soğana şükür etmemi sağladın paylaşımın için teşekkürler

mydepo dedi ki...

essu gerçekten öyle ne kadar çok ayrıntıyı kaçırıyorum hayatımda diye çok hayıflandım bende bu yazıyı okuyunca ve herşey ne kadar ince düşünülmeli..tombul tarifler evet şükür ne kadar önemli gerçekten..

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...